วันน้ีเราตื่นแต่เช้าเพราะต้องเดินทางตัดเมืองไปที่โบสถ์ วันอาทิตย์ส่วนใหญ่พ่อจะประกอบพิธีต่างๆที่ทำในโบสถ์ตรงห้องหน้าบ้านของเราแทน พ่อเป็นศาสนาจารย์คริสตจักรแบปติสต์ และถึงแม้คนที่อยู่ในกําแพงชุมชนของเราจะไม่ใช่แบปติสต์ท้ังหมด แต่คนที่รู้สึกว่าอยากไปโบสถ์ก็ยินดีที่จะมาหาเรา วิธีนี้ทําให้พวกเขาไม่ต้องเสี่ยงออกไปข้างนอกท่ีอะไรๆ ช่างอันตรายและบ้าคลั่ง แค่บางคนอย่างเช่นพ่อของฉันต้องออกไปทำงานข้างนอกอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งก็แย่พอแล้ว ไม่มีใครในหมู่พวกเราไปโรงเรียนกันอีกต่อไป ผู้ใหญ่วิตกกังวลจนไม่ยอมให้เด็กๆ ออกไปข้างนอก
